Epey bir süredir şuracığa ne izledigimi yazmıyordum. Sebebi bir şey izlememem degil (izlemeden duramam en büyük hobim ya.) Ya da blogu bırakmıs falan da degilim. Sebebi afişini gördügünüz su 20 bölümcük mükemmel dizi.
Dizinin konusu adından da anlaşılacağı gibi 1988 yılında bir sokakta yasanan olaylar. Onların yaşadığı mutluluklar , hüzünler ve aşklar... Her duyguyu tadında hissettiriyor size hem de iliklerinize kadar. Onlarla gülüp onlarla ağlıyorsunuz. Dizinin kadrosu da o kadar mükemmel ki say say bitmez.
Ben öyle dizi film izlerken kolay ağlayan biri degilim ama bu dizi beni defalarca ağlattı hem de hıçkıra hıçkıra ve defalarca da yine gözlerimden yaş getirecek kadar da güldürdü.
Öyle ısındım ki o sokağa oraya gidip hanelerine konuk olmak istedim. Her bölümü en az 1 saat 30 dakika olan bölümlerin ćabucak bitmesinden yakındım. Benim günlük stres atma aracımdı. Son bölümleri de buruk buruk izledim...
DİKKAT! BU KISIM SPOILER İÇERİR!
Diziyi ne kadar övsem ne kadar anlatsam az ama bence 18. Bölümde final yapmalıydı. Hyeri'nin canlandırdığı inanilmaz şeker Duk Seon karakterinin kiminle evlenecegini tahmin ederken onun icin yanip tutusan Jung Hwan karakteri ile evlenecegini umarken senaristin bize bu kadar zalimce bir son hazirladigini bilemezdim. Simdi gülüyorum ama 18. bölüm sonunda oturdum şakır şakır ağladım. Senariste de sövdüm bolca tabi...
Off... Bunun haricinde dizinin OSTları mükemmel üstü. Playlistim full reply 1988 oldu.
Ve... Sokağın Çıta'sı. Hükümet gibi kadın. Önünde saygı ile eğiliyorum o nasil rol becerisidir. Haydi yemek hazir diye bağırışını da unutmayacagim.
Ahh ahh dizi bitsin bloga da yazarim demistim. Dizi de bitti bloga yazacaklarim da... Zaman ne çabuk geçiyor yahu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder