Hayatın hep olumsuz taraflarına bakan insanlarla, imkansızı zorlayıp kendini paramparça eden insanlar gözümde aynı. Negatifler. Bana soruyorlar senin hiç derdin yok mu? Dertsiz insan olur mu? Benim de var sıkıntılarım kendimce... Sık sık anlatmıyor olmam dertsiz olduğum anlamına gelmiyor ve her zaman gülümsüyor olmam da... Aa ne güzel bunu başarabiliyorsun diyenlere sesleniyorum; böyle olmamın da dezavantajları var. Misal her zaman alttan alıp tebessüm edince bir zaman bardak taşıyor ya o zaman anlaşılamıyorsun hatta pireyi deve yapan kişi oluyorsun. Sindirdiklerin çoktan mazi oluyor(Onlara göre.) İşte bu yüzden çok fazla insanlarla muhatap olmayı sevmiyorum. Bu yüzden anlatmaktan çok yazmayı seviyorum. Derdimi yazıya dökmeyi seviyorum.
Anormal şeylerden hoşlanıyorum. Arkadaşlarımı seviyorum ama aa bak bunu izlesene ya da şuna bak ne komik diyebileceğim arkadaşlarım yok. (Sorun onlarda değil bende. Diyorum ya anormal şeyleri seviyorum.) Bu yüzden blog yazmak benim için en iyisi. İstediğin gibi yazıp, eğlenmek gibi. Eskiden de blogger'dım (Minereal.) ama olusumunu tamamladığını düşünerek o sayfayı kapatma kararı alıp, kapatmıştım. Yine dayanamadım. Ben geldim yani... Döndüm demek istemedim nedense...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder